Odwiedzona przez Ciebie strona internetowa korzysta z tzw. cookie. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Zamknij komunikat.

Sonda

Subskrypcja

Podaj adres email:

wypisz

Strona główna » Woda » Kajakarstwo górskie » Eskimoska » Technika pływania - eskimoska /3

Technika pływania - eskimoska /3

Dziób kajaka ma tendencję do odpływania od brzegu basenu przy odwracaniu tylnego pokładu do poziomu. Ważnym jest aby kajakarz trzymał dziób kajaka blisko brzegu basenu tak aby można było przećwiczyć wstawanie z twarzą trzymaną blisko kolana. Pomogą nam w tym: odpychanie tylną ręką i przyciąganie przednią ręką. Gdy udawać się nam będzie obrót biodrami z chwytem obiema rękami podtrzymującymi powinniśmy przećwiczyć ruch z tylko jedną ręką podtrzymującą, jako, że tylko jedna dłoń zapewnia punkt podparcia przy eskimosce na wiośle.

Nauka wykańczającego ruchu ciałem
-Następnym krokiem w dążeniu do pełnego ruchu jest dodanie do szybkiego ruchu biodrami (który właśnie został opisany) wykańczającego ruchu ciałem. Gdy łódź mija pozycję krawędziową tułów zaczyna pochylać się do przodu, co utrzymuje ramiona i głowę w wodzie tak długo jak jest to możliwe w czasie wstawania (wytwarza się siła wyporu tułowia, która pomaga w stawianiu łodzi). Ramiona i twarz wychodzą z wody ostatnie, z twarzą blisko środka uda. Także to ćwiczenie powinno być powtórzone kilkakrotnie. W idealnym położeniu twarz kajakarza powinna być blisko brzegu kajaka podczas wynurzania się z wody. Aby tak się stało kajakarz potrzebuje pochylić się do przodu. Jeżeli uczeń ma trudności w uzyskaniu giętkości kręgosłupa wtenczas alternatywne metody podnoszenia ciała z wody mogą być wypróbowane.

-Wielu eskimowiczów wykańcza ruch poprzez położenie się wzdłuż pokładu tylnego bez obrotu w talii. To powoduje mniejszą uciążliwość dla początkujących, lecz jest mniej efektywne z dwóch powodów. Po pierwsze ciało opuszcza wodę i tracimy siłę wyporu torsu w o wiele wcześniejszym etapie ruchu. Po drugie pozycja z położeniem się na tylnim pokładzie utrudnia nam podjęcie wiosłowania we wzburzonej wodzie jako że kajakarz pozostaje wtenczas zdezorientowany (skierowany wzrokiem w niebo i ma gorszą pozycję wyjściową do dalszego wiosłowania), jeśli "eskimoska" nie uda się wtenczas kajakarz będzie zwrócony twarzą na kamienie i inne przeszkody. Z tej pozycji musi on pochylić się do przodu za pomocą mięśni brzucha, tracąc cenny czas i energię zanim będzie mógł zrobić "eskimoskę". Pozycja z pochyleniem do przodu jest lepsza niż odchylenie się do tyłu ponieważ twarz kajakarza jest lepiej chroniona i może on znacznie szybciej usiąść z powrotem do pozycji do wiosłowania po "eskimosce".

Używanie wiosła - "Eskimoski" szkoleniowe.
-Dopiero gdy uczeń całkiem dobrze opanuje ruch biodrami i wykańczający ruch ciała może wprowadzić użycie wiosła. Większość początkujących chce zacząć naukę "eskimoski" od razu z wiosłem, ale użycie wiosła zbyt wcześnie może doprowadzić do złych nawyków takich jak "eskimoska" bez ruchu biodrami lub z usztywnionym tułowiem, lub po prostu do zniechęcającego braku postępów. Dla większości początkujących łatwiej jest zacząć od nauki albo "eskimoski" na przedłużonym wiośle lub "eskimoski" dźwigniowej. Instruktorzy uczący "eskimosek" powinni popróbować obu metod tak aby mogli używać tej która najlepiej odpowiada jego uczniowi. -Dobrym ćwiczeniem wprowadzającym do ruchu wiosłem i tułowia jest to w którym ćwiczący siedzi w kajaku, który trzyma instruktor tak aby uniemożliwić się jego wywrócenie. Ćwiczący wykonuje skłon w przód z rękami wyciągniętymi do góry i kreśli na wodzie dłońmi łuk od dziobu do wysokości kokpitu o jak największym promieniu. To samo ćwiczenie wykonujemy z wiosłem. Z pozycji wyjściowej do eskimoski (tułów pochylony do przodu, wiosło ułożone równolegle wzdłuż kajaka z lewej jego strony) ćwiczący wykonuje ruch jak wyżej (w lewą stronę) cały czas obserwując pióro dalsze (przednie) aby było ono prowadzone równolegle po powierzchni.

Błędy:

zbyt wczesne zatapianie pióra przy dziobie,
zbyt małe odwiedzenie pióra od kajaka,
pióro tylnie nie jest prowadzone ponad dnem kajaka,
zbyt wczesne podnoszenie głowy z wody,
zbyt mało energiczny ruch bioder.

Uwaga
Ustawienie ramienia w pozycji wyciągniętej jak to zostało pokazane na rysunku jest o wiele słabsze niż to w którym ramię pozostaje zgięte. Przyłożenie nadmiernej siły podczas gdy ramię jest wyprostowane zwłaszcza gdy nacisk na ramię przebiega w kierunku do tyłu może być przyczyną dyslokacji barku u kajakarzy.

Opracowanie:
Szkoła Kajakarstwa Górskiego i Raftingu RETENDO
www.retendo.com.pl

1 2 3

Kajakarstwo górskie

Ostatnie wiadomości:

Porozmawiaj na forum:

Gdzie uprawiać:

! Geronimo - wyprawy w nieznane - Organizujemy imprezy ekstremalne, wyjazdy firmowe, wyprawy w najdalsze zakątki świata i najbardziej zakręcone pomysły.
Adrenalina Park - Największy park rozrywki na Dolnym Śląsku.
U-DIVE - Nurkowanie
Centrum Rekreacji Alfa - Centrum Rekreacji Alfa to przede wszystkim ludzie. Ludzie, których pasją jest turystyka w trochę innym sensie niż się utarło. Wszystkie siły oraz całą naszą kreatywność wkładamy w to, by nasze wycieczki kojarzyły się zawsze z najlepszą roz
Nadlesnictwo Radom Leśny Ośrodek Edukacyjny im. red. A.Zalewskiego - Istniejemy na rynku od 1978 roku.Od początku naszej działalności naszą misją jest oferowanie usług hotelowych, gastronomicznych oraz konferencyjnych na wysokim poziomie. Nasze trzydziestoletnie doświadczenie w kompleksowej obsłudze firm, obs�